O książce: 1978 / "...Po herbacie zabrał Ivana Savvicha na pokazanie swoich nowych akwareli. Szczególnie dobrze radził sobie z kwiatami i to, co zobaczył Nikitin, nie było wcale takie złe. Szczególnie skromny bukiet przebiśniegów w glinianej mahotce karaczuńskiej Następnie niespokojny starzec zaciągnął gościa do ogrodu, w różowo-białą burzę kwitnących drzew. Zapadła cisza, brzęczenie pszczół, przejrzyste wołanie wilgi. Ogrodnik, wątły starzec o różowej twarzy kupidyna, wyciągnął się przed panami i nagle zaszczekał głębokim, basowym głosem: „Witamy. ty!” „No cóż, służbo” – zapytał Michajłow – „jak myślisz, uratujmy kwiaty!” W jakiś sposób świt jest wątpliwy. „To prawda” – zgodził się Kupidyn. „Świt jest wątpliwy… Teraz zaczniemy palić chagę, może Pan to przeprowadzi”. - szepnął Nikitin. „Co, słowiki będziemy słuchać bliżej wieczora... Mamy tu ich ciemną ciemność”.! …»